G'day mates! Welcome in Sydney!

Toen ik nog jong was (ja, ja, dat is inderdaad errug lang geleden), vermaakte ik mezelf regelmatig met de serie luistersprookjesboeken van Lekturama. Als ik naar een verhaal luisterde (vroeger, in mijn tijd, ging dat nog met cassettebandjes :-) ) dan kon ik ondertussen meelezen in het boek en de plaatjes bekijken. Hoorde je een luide ‘PLING’, dan moest je de bladzijde omslaan. (= puur jeugdsentiment). Er was eens een sprookje dat ging over een avontuurlijke reis door Australië. In het verhaal kwamen vele Australische diersoorten voor, waarvan het vogelbekdier en de lachvogel me het meest bijgebleven zijn. Ik ben het verhaal zelf helaas vergeten, maar ik weet wel dat ik het een spannend verhaal vond. Maar natuurlijk liep het goed af en leefden ze nog lang en gelukkig. En daar ontstond mijn jeugddroom om ooit naar Australië te gaan zodat ik die dieren daar zelf kon bekijken. En nu ben ik mijn jeugddroom aan het waarmaken: Ik ben in Australië!!!
Eenmaal in Sydney aangekomen moest ik even wennen aan de grootsheid van de stad. Daar stond ik dan, op een koud en donker vliegveld, zonder enig idee waar ik heen moest. Ik had in Fiji al uitgezocht naar welk hostel ik wilde, maar ik was de naam van het hostel alweer vergeten. :-( Wat ik nog wel herinnerde, was dat het tegenover de uitgang van het station was. Dat bracht echter niet veel uitkomst: er waren veel shuttlebusjes waarvan er meerdere langs een van de uitgangen van het station zouden komen. Uiteindelijk heb ik een chauffeur maar gevraagd om me ergens af te zetten. En dat werd Wake UP hostel. Een flashy hostel met 7 verdiepingen(!), super veel kamers en honderden backpackers.
De volgende dag had ik 2 dingen te doen en 1 daarvan was een nieuwe camera kopen. Een medewerker van het hostel had me uitgelegd waar ik zijn moest, en zo ging ik op pad. Helaas konden ze daar mijn camera niet maken en hadden ze mijn type camera ook niet op voorraad. Dus ging ik naar de volgende winkel om daar weer doorgestuurd te worden naar een volgende. Omdat ik voor meer dan 100 euro’s aan batterijen en geheugenkaart had, wilde ik toch graag een zelfde soort camera terug. Bij de 4e winkel hadden ze de ‘opvolger’ van mijn camera liggen: exact hetzelfde model, maar dan met GPS erop. Uiteindelijk heb ik die camera maar gekocht. Aangezien ik toch een gave heb om te verdwalen is dit misschien wel een heel handig hulpmiddel. Dan kan ik een foto maken en dan vertelt de camera me waar de foto genomen is en waar ik dus ben. Ik moet alleen nog even kijken hoe ik het moet activeren, want tot nu toe zegt ie bij iedere foto ‘unknown city’. Tja, zo heb ik er niets aan! Voordeel is wel dat ik met de speurtocht naar een nieuwe camera, al een groot deel van het centrum verkend heb.
De afgelopen maanden heb ik veel nagedacht hoe ik door Australië heen wil reizen. Mijn voorkeur ging ernaar uit om een auto te kopen. Ik vind het leuk om te rijden en het geeft me altijd een enorm gevoel van vrijheid als ik kan gaan en staan waar ik wil. Maar de afstanden zijn enorm en ik ben bang dat ik achter het stuur in slaap val. Bovendien gaat het maar om 45 dagen. Een te korte periode om al het gedoe van een auto kopen (en verkopen!) op m’n hals te halen. Wat dan? Van alle opties die er nog waren heb ik gekozen om met de OZ experience op pad te gaan. Hetzelfde concept als de Feejee Experience: hop on –hop off. In dit geval is er alleen in de grote steden de mogelijkheid om uit te stappen. Dat was dus het tweede dat ik moest regelen. Toen ik dat gedaan was, stond er ineens heel wat minder geld op mijn bankrekening. In een ochtendje had ik anderhalf keer mijn maandsalaris uitgegeven…
De rest van de dag ben ik door Sydney gaan wandelen. Ik vind de stad geweldig. Na een hele dag wandelen was ik nog niet 1 keer verdwaald! In de botanische tuin heb ik genoten van de geelkuif kaketoes. Geweldig! Daarna ben ik naar The opera house en de Harbour Bridge gelopen.
En met mijn komst naar dit land kan ik eindelijk weer aan mijn worteltjestaartverslaving toegeven. Hmmmmmm. Ik vind dat zo lekker! (Maar tot nu toe hebben ze nog nooit het recept van Mieke overtroffen. Mieke, ik wil heel graag jouw recept nog een keer van je hebben!)
Vrijdag ben ik met al mijn spullen naar een ander hostel verhuisd. Niet zo flashy, maar wel 9 dollar goedkoper. En van dat geld kun je weer andere dingen doen! Bijvoorbeeld naar Sydney Aquarium om het vogelbekdier te bekijken. Super! Ze zijn veel kleiner dan ik me bedacht had. Maar ze zijn zoooo leuk! De haaien vond ik ook wel leuk om weer te zien, maar het is toch spannender als je zelf in het water bent. :-) Ook heb ik een hele tijd bij de doejongs (zeekoeien) gekeken. Zeer bijzondere dieren. Helaas hadden ze wel een saai verblijf. Een beetje meer creatieve inrichting en gedragsverrijking had geen kwaad gekund. Na het bezoek aan het Aquarium was het tijd voor de andere Australische inheemse diersoorten in Sydney Wildlife World. Daar vond ik onder andere een reusachtige krokodil, een wombat, kangoeroes, spinnen, slangen, insecten, lachvogel en nog meer vreemde creaties. Via de wijk The Rocks (met de historische gebouwen) ben ik weer naar The Harbour Bridge en de Botanische tuinen gegaan. De geelkuif kaketoes zijn geweldig om naar te kijken!
Zaterdag was een rustdag. Lang uitgeslapen, de was gedaan en de supermarkt ontdekt. Die is hier ondergronds en daar was ik nog niet geweest. :-)
Zondag ben ik richting Bondi beach gelopen. Uiteindelijk heb ik een hele tjd met mijn boek op een bankje in de zon gezeten. Aan het einde van de dag ben ik maar weer naar de Geelkuiven gegaan.
Maandag stond de eerste toer met Oz Ex op het programma: The Blue Mountains. Onze gids, Smokey, bracht ons naar de meest mooie plekjes van dit gebied. Al bij de eerste stop kwamen we de Eastern Grey Kangaroos tegen. Vervolgens hebben we een flink stuk gelopen naar de Wentworth Falls. Na de lunch was het weer tijd om in beweging te komen: een afdaling van 860 treden van de Furber Stairs. De Katoomba Falls en de rotsformatie The Three Sisters waren de hoogtepunten. Smokey wist veel te vertellen over het gebied, de Aboriginals en flora en fauna. Eenmaal beneden in de Jamison Valley aangekomen zijn we met het werelds steilste treintje weer naar boven gegaan. Al met al een hele gezellige en geslaagde dag.
Dinsdag had ik de tweede toer: Hunter Valley met de gids Keanu. Huntervalley kreeg ik ‘gratis’ bij het boeken van de OZ Ex pas. De dag stond in het teken van wijnproeven. Niet echt mijn ding, maar omdat we eerst een nationaal park zouden bezoeken, leek het me wel leuk om mee te gaan. En zo gingen we om 7:30 weer op pad. In het Ku-Ring-Gai Chase National Park was de groep opzoek naar de grijze kangoeroe. Maar toen ik eenmaal wist dat er zwarte kaketoes zaten, heb ik toch meer naar de boomtoppen gekeken dan dat ik meezocht naar deze grijze springer. Helaas hebben we zowel de kangoeroe als de zwarte kaketoe niet gezien.
Het volgende deel was het wijn proeven. En dat was een druk programma. Bij de eerste hadden we er 8 te proeven. Een hele enthousiaste mevrouw vertelde ons wat we moesten doen om de wijn te beoordelen: kijken naar de wijn, draaien in het glas, de hoeveelheid alcohol controleren en dan ruiken. En vergeet het proeven niet! Ik vind wijn normaal niet lekker en nu eigenlijk nog steeds niet. Ik weet niet hoe vaak je iets moet proeven voordat je het gaat waarderen, maar het lijkt me met de wijn niet te lukken. Ondanks dat ik al minder kreeg dan de rest (omdat ik het zo zonde vind om die wijn weg te gooien) voelde ik me na een paar slokken al wat wiebelig worden. :-) Van de 8 was er 1 die ik wel lekker vond. Bij de tweede was dat er 1 van de 10. Bij de laatste wijngaard ben ik halverwege maar gestopt. Ik vond het echt niet lekker meer en bovendien wilde ik voorkomen dat ik in mijn blog moet schrijven dat ik dronken ben geworden tijdens het wijnproeven. Ik was wel heel blij dat er nog een meisje bij was die wijn niet lekker vond (en na een aantal slokjes ook al wiebelig werd). Anders had ik het wel wat gênanter gevonden!
En met deze dag zit mijn tijd in Sydney erop. Morgen ga ik met Oz Ex naar Melbourne.