Sandakan

De dag nadat ik in Sandakan aangekomen ben, 7 september, is een soort van rustdag geworden. Ik gebruik de dag om wat dingen op de computer te doen, schaken, lezen, de stad te verkennen en boodschappen te doen. Het lopen gaat nog niet zo soepel omdat ik overal spierpijn heb! En niet zo’n beetje ook! Ook het traplopen is niet zo prettig, maar ja mijn kamer is nou eenmaal op de 2e verdieping…Gelukkig heb ik van mijn knieën steeds minder last. In Sandakan blijkt het erg makkelijk om de mensen te herkennen die de berg beklommen hebben. Als je iemand ziet strompelen, dan weet je genoeg!

Op 8 september ga ik naar Kinabatangan Nature Lodge. In dit gebied aan de rivier zit nog heel veel wildlife. De aankomende dagen zal ik hier doorbrengen. Spannend! Ik wil zo graag een wilde Orang oetan zien…
De dagen in The lodge zien er qua opzet allemaal hetzelfde uit:
5:30: opstaan. Ja, je moet er wat voor over hebben!
6:00: River safari.
7:30: ontbijt. Witte bonen in tomatensaus, eieren, gefrituurde aardappeldingen (en worst). Hmmm!
9:00: een 3 uur durende tocht door de jungle naar Ox-Bow Lake.
13:00: lunch.
16:00: Een 2 uur durende River Safari.
18:30: diner.
20:30: Nacht wandeling door de jungle.

Het is allemaal erg goed georganiseerd. En het doet me vaak denken aan de scoutingkampen. Helemaal super! 5 minuten voor iedere activiteit klinkt de gong en weet je dat het tijd is om naar het verzamelpunt te gaan. Tijdens de River Safari zien we vooral veel neushoornvogels, makaken, neusapen, otters en krokodillen. De ochtend wandeling lijkt een zoektocht naar de kleinere dieren: spinnen, insecten, reptielen en amfibieën. We worden gewaarschuwd voor de bloedzuigers. Die zijn overdag actiever dan ’s avonds. Omdat het behoorlijk geregend heeft, trekken we de laarzen aan. En terwijl ik met mijn laarsjes door de plassen stamp, heb ik het liedje van het jungle boek in mn hoofd. ‘Als je van beren leren kan’. En omdat ik toch achteraan in de rij loop, durf ik het bijbehorende dansje ook wel te doen. :-) http://www.youtube.com/watch?v=3Lwnr4cem08
Het is wel lastig dat veel van mijn vrouwelijke groepsgenoten bij ieder insect de impuls hebben om te gaan gillen. En bij de bloedzuigers waren ze helemaal panisch! Met zo’n groep weet je zeker dat je geen dieren tegenkomt…:-(
In de middag hebben we wat meer tijd om met de boot stroomopwaarts te gaan. En daar komen we de pygmee olifanten tegen! Wow, wel meer dan 50! Echt ‘pygmee’ vind ik ze niet. Het zijn gewoon volwaardige olifanten! De afgelopen 3 maanden zijn er hier geen olifanten gezien, dus we hebben erg veel geluk. En dan komen we ook nog een wilde Orang oetan tegen. Ik ben helemaal happy!
Tijdens de nachtsafari zien we grote wandelende takken en diverse vogels. Het is erg schattig om ze op de tak te zien slapen. Het levert me mooie foto’s op.
En een regenwoud heet natuurlijk niet voor niets regenwoud. De eerste keer worden we tijdens de middag cruise overvallen. Niemand is er op bedacht en we zitten dan ook 2 uur in de stromende regen. De dag erop zijn we beter voorbereid, maar de regen is zo heftig dat de regenbroek en poncho nutteloos zijn. Het stormt zelfs zo hard dat het te gevaarlijk is om de boot aan te meren. En zo dobberen we op de rivier totdat we kunnen aanmeren. Als we na 2 uur eindelijk terug zijn, zien we dat de storm behoorlijk wat schade heeft aangericht. En het duurt niet lang voordat ik ziek word. (En dat ben ik helaas op moment van schrijven nog steeds.) Op de laatste avond als ik al op bed lig hoor ik 1 van de andere touristen ‘Help, we have a scorpion’ roepen. Als hij na een paar minuten dat nog steeds roept, klim ik uit mn bed om te gaan kijken. In de hoek van hun kamer zie ik een 15 cm grote zwarte schorpioen (Stoer!!!). In de kamer staan verder nog 3 Aziatische meisjes te gillen. (Dus die heb ik eerst ‘uitgezet’. Die gillen gewoon om het gillen). Dan help ik de jongen om de schorpioen de kamer uit te krijgen. Ik heb geen idee of ze die nacht wel goed geslapen hebben…Ik wel!

Ik blijf in totaal 4 dagen voordat ik naar Sepilok ga. Ik ga meteen door naar het Proboscis Monkey Sanctuary om de neusapen en de langoeren te zien. De volgende dag ga ik naar The Orangutan Sanctuary. Vervolgens neem ik de bus terug naar Sandakan. De dag daarna ga ik naar Turtle Island. ‘s Ochtends word ik naar het eiland gebracht. Ik heb de hele dag om te zwemmen en te snorkelen. ‘s Avonds moet iedereen in de kantine wachten totdat er een schildpad op het strand komt. Zodra ze haar eieren begint te leggen, mogen we gaan kijken. Als de schildpad gestoord wordt voordat ze begonnen is met leggen, dan bestaat de kans dat ze terug naar zee gaat. Alle eieren worden meteen door de rangers verzameld en in een emmer gedaan. Als ze klaar is met leggen, 113 eieren deze keer, wordt ze opgemeten en wordt ze ontdaan van parasieren. Daarna brengen we de eieren naar The Hatchery. In de afgebakende tuin worden de eieren ingegraven. Er wordt een bordje bij geplaatst met het aantal eieren en de datum. Omdat de schildpadden hier iedere dag het strand op komen om eieren te leggen, zijn er ook altijd wel eieren die uitgekomen zijn. Die schildpadjes worden dan verzameld, gemerkt en naar het water gebracht. Die avond brengt de groep 76 schildpadjes naar zee. In totaal komen er die nacht 37 schildpadden op het strand om gezamenlijk 3149 eieren te leggen. 1344 schildpadjes worden die nacht losgelaten op het strand. Ongeveer 3% zal het overleven…
Na mijn schildpaddenavontuur neem ik op 14 september de bus terug naar Kota Kinabalu. Met 7 uur ben ik er weer! Soms is het fijn om ergens aan te komen en dan gewoon te weten waar je bent, waar je heen gaat en wat er te doen is. En voordat ik Borneo ga verlaten wil ik nog graag de Rafflesia zien. Het is de grootst bloeiende (vleesetende) plant die er is. De plant doet er 8 maanden over voordat het gaat bloeien. En met 5 dagen is het dan gebeurd. De eerste stap is om uit te zoeken of er een bloeiende plant is. Er blijkt er eentje bij Poring te zijn. Dus boek ik een toer naar Poring voor de 16e.
Die dag word ik al vroeg opgehaald. De toer gaat eerst langs de markt bij Mount Kinabalu. (Slechte herinneringen aan die berg!) Vervolgens gaan we naar de botanische tuin om de Pitcherplant en orchideeën te bekijken. Op de route naar Poring komen we langs de Rafflesia. Al met al duurt het een paar minuten voordat we weer terug in de bus zijn. Maar goed, het staat op de foto! Na de lunch ga ik de Canopy Walk doen. Erg leuk! En in het begin van de avond komt de bus weer in Kota Kinabalu aan. Een super dagje ter afsluiting van mijn tijd in Maleisië!
foto's:
https://picasaweb.google.com/118409019098408765645/MaleisieSabahSandakan2011#