Ni sa moce Fiji!

Joseph stelde me tijdens de Bula Night voor om de volgende dag een afscheids-Kava-ceremonie te houden omdat het mijn laatste dag was voordat ik verder zou gaan. Weer een avond Kava drinken zag ik eigenlijk niet zo zitten. Kava bevat geen alcohol, maar je kan er wel dronken van worden. Bovendien werkt het verdovend en word je er heel slaperig van. Gisteravond begon mijn gesprekspartner na wat schaaltjes achterover geslagen te hebben al met zijn ogen te rollen. Dat was trouwens voor mij een teken om direct met de Kava te stoppen. Maar goed, ik wilde Joseph ook niet teleurstellen. Gelukkig was er een ander meisje (Sarah genaamd) in het resort die graag mee wilde, dus dat maakte al veel goed. Om 16:00 uur zou hij ons komen halen. Fijian time…dus het werd wat later.
Toen we in het dorpje aankwamen werd de Kava schaal al snel te voorschijn gehaald. De ceremonie begon met het gebed dat door het stamhoofd werd uitgesproken. De rest van de ceremonie kwam al steeds bekender voor: Kava time! Het lichaam went er blijkbaar snel aan, want de verdovende werking was al minder dan de eerste keer. En ook mijn smaakpapillen beginnen er aan te wennen. Dat wil zeggen dat ik het minder vies begin te vinden, want lekker is het nog steeds niet!
Een van de peuters uit de familie was al een aantal dagen ziek en de dorpelingen maakten zich zorgen om hem. In het dorp en nabije omgeving zijn geen medische voorzieningen aanwezig om het kindje een medische check te geven. Toen Sarah dokter bleek te zijn, (Praise the lord!!!) kon ze meteen aan de slag. Gelukkig kon Sarah met een paar testjes de ongerustheid wegnemen. En blijkbaar zag het stamhoofd ook zijn kans, want hij vroeg haar of ze de volgende dag terug kon komen om zijn bloeddruk te controleren. Voor Sarah geen enkel probleem want ze wilde toch terugkomen om het kindje te controleren.
Maandag vertrok de Feejee Experience al in de vroege ochtend. Tijdens de eerste 2 dagen hadden we een bus vol, maar nu waren we maar met z’n drieën. Tony (Duitsland), Hayden (UK) en ik. Eerst kwamen we langs de hoofdstuk Suva. Bij het huis van de president stopten we even om foto’s te maken. In de grote tuin stond een boom helemaal vol met zwarte, hangende dingen. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het enorme vleerhonden waren. Erg leuk om ze dan eindelijk in het wild te zien (hangen)!
Na een flinke tijd rijden kwamen we bij een dorpje, om daar een rit met de billibilli te doen. Maar voordat je het land van een dorp mag betreden, moet er eerst officieel toestemming gevraagd worden. Dus wederom een kava ceremonie. Ditmaal werd de ceremonie uitgevoerd zoals ze belangrijke gasten verwelkomen. De krijgers die vooraan zaten, zagen er indrukwekkend uit. Nadat de ceremonie uitgevoerd was, hebben de krijgers ons meegenomen voor een rit met de Billibilli. Dit bamboevlot wordt gebruikt om de rivieren af te zakken. Het wordt ook wel een ‘Good Bye boat’ genoemd, omdat het vlot niet meer zal terugkeren. Het kost namelijk teveel moeite om het weer omhoog te krijgen en dan is het vele malen makkelijker om een nieuwe te bouwen. Ook was er tijd om te zwemmen. Op een gegeven moment was het de bedoeling dat we met z’n allen een menselijke pyramide zouden bouwen. Daarna was er een spel waarbij er teams zijn van 2 personen en er 1 persoon op de nek van de ander zit. Vervolgens is het dan de bedoeling dat de teams proberen om de bovenste persoon eraf te duwen. De jongens hadden blijkbaar bedacht dat ik wel een makkelijk slachtoffer zou zijn, maar ze hadden het volledig mis. Tijdens de Krav Maga hebben we veel geoefend met het afweren, waardoor ik nu heel makkelijk de jongens kon afweren, om ze vervolgens uit balans te brengen. Dit spel heb ik dus gewonnen! Tot grote blijdschap van de krijger op wiens nek ik zat!
Onze camera’s hadden we aan de chauffeur afgegeven, zodat hij foto’s van de billibilli kon maken terwijl we aan het varen waren. Hij heeft de camera’s ook weer afgegeven om te kunnen gaan zwemmen. Toen ik terugkwam bleek mijn camera kapot te zijn gegaan. De scheve lens en het deukje daarop verraden dat de camera gevallen moet zijn. Doordat de lens scheef staat kan de lens niet in- of uitgeschoven worden. Niemand weet wie het gedaan heeft of wat er gebeurd is, dus niemand is aansprakelijk. Mijn kapotte camera heeft mijn plezier voor de rest van de dag wel behoorlijk verminderd. (En de dagen daarna ook).
Het volgende stuk van de rit heeft ons naar het resort gebracht. Tijdens de schemering heb ik de vleerhonden zien vliegen. Die zijn echt groot! Ik vond het helemaal super! En kunnen jullie je Zaza nog herinneren? De kakkerlak uit Pluk van de Petteflat, die appelschilletjes at en in een lucifersdoosje sliep. En die gedurende het hele verhaal bijna vermoord werd door juffrouw Helderder met haar spuitbus. Wie leefde er nou niet mee met Zaza? Nou, in dit resort liepen er heel veel Zaza’s rond. En best grootte. Kakkerlakken zijn niet gevaarlijk en brengen ook geen ziektes over, dus er is geen enkele reden tot paniek.
En als je de tijd neemt om ze eens te observeren, dan zie je dat je best veel kunt aflezen aan de wijze waarop en het tempo waarin ze hun voelsprieten bewegen.
Ik vond het wel leuk om er 1 op de foto te zetten (met de geleende camera). Helaas kun je niet zo goed zien hoe groot ze waren… Zaza'zijn best cool!
De laatste dag met de Feejee Experience was Indian Day. Er wonen heel veel Indiërs in Fiji en deze dag is bedoeld om daar bij stil te staan. Dus begonnen we met een Curry lunch bij een Idian Resort. Nadat we zelf onze roti hadden gemaakt en gebakken, was het eten ook klaar. Hmmm!
Daarna zijn we helemaal langs het noorden van het eiland terug gereden naar Nadi. Onderweg hadden we nog een aantal stops, onder andere in de stad om te kijken of mijn camera nog te repareren zou zijn. Helaas niet. :-s Daarna nog bij een mudpool en een hotpool. De modderpoel heb ik al vrij snel geskipt toen ik de temperatuur voelde. (En voordat de jongens met een moddergevecht begonnen). Deze dag was er een extra jongen, luisterend naar de naam Ed (UK) . Ed had ik al op dag 2 van de Feejee ontmoet. Een erg leuke en lieve jongen met een enorme smile. Het is erg leuk om de mensen waar je al een dag mee op pad bent geweest, weer tegen te komen.
Dus toen de jongens elkaar met modder aan het bewerken waren, lag ik al in de hotpool te dobberen. Heerlijk!
De laatste stop bracht ons naar een weeshuis/kindertehuis. Nadat de kinderen door hadden dat we lollies hadden werden we al heel snel bestormd. Het weeshuis was niet zo groot. In totaal waren er ongeveer 20 kinderen. De kinderen vroegen al snel of ze op schoot mochten zitten. Maar het duurde niet lang voordat de kinderen begonnen met stoeien. Ik vond het vooral leuk om de jongens zo vol enthousiasme met de kinderen te zien stoeien.
Straks ga ik Fiji alweer verlaten en vlieg ik naar Australië. Ik voel me er wel een beetje sip door, want ik heb een zeer leuke tijd op Fiji gehad. Ik zal Fiji missen. Fiji is erg mooi, maar vooral de mensen vond ik geweldig. Ze waren heel vriendelijk, gastvrij, geïnteresseerd en goedlachs. In de dorpjes word je hartelijk verwelkomd omdat de bewoners het een eer vinden als ze bezoek krijgen. Ze vragen meteen naar je naam en waar je vandaan komt. (Kava time!) Omdat ze allemaal zeer goed Engels praten is het ook gemakkelijk om een gesprek te voeren. En na mijn tijd met de veelal ongastvrije en onvriendelijke Paaseieren voelt dat wel heel prettig! En nu is het tijd om de Australische gastvrijheid te gaan onderzoeken!
Good Bye! Ni sa moce Fiji!