Haaaaai!

Haaai!
Ik zit nu helemaal in mijn ‘haaienfase’. Haaien zijn namelijk cool en haaien zijn relaxt! Het is misschien overbodig te zeggen, maar ik heb mijn ‘haaienduik’ overleefd. Daar ga ik later meer over vertellen. Nu eerst de Bula night bij Joseph thuis. Die heb ik dus ook overleefd. :-)
Een paar minuten voor zes kwam Joseph naar de receptie om me op te halen. Ondanks dat we om 18:00 uur hadden afgesproken, had ik hem nog helemaal niet verwacht. Ze leven hier volgens Fiji time; een fenomeen dat wij ook wel kennen als Afrikaanse tijd. Oftewel: ze zijn altijd te laat. Hij was er zo trots op dat hij op tijd was!
Al wandelend gingen we op weg naar zijn dorp, ongeveer 6 km van het resort af. Na een paar minuten lopen kwamen we langs de winkels met daarachter een pleintje met een ‘poolbar’. Daar wilde hij me graag de kunstmatige waterval laten zien; een kunstwerk in de vorm van een hoofd waarbij het water uit de neus stroomt. Het zag er inderdaad heel leuk uit. Het wandelen langs de weg was trouwens al een heel avontuur. Zo in het pikkedonker met de langsrazende auto’s voelde dat namelijk niet zo heel veilig. Onderweg kwamen we steeds wel iemand tegen, die op de een of andere manier gerelateerd was aan Joseph. Hij blijkt een enorme familie te hebben… Het voordeel was dat we onderweg zijn neefje tegenkwamen met een vrachtwagen, zodat we het laatste gedeelte konden meerijden.
Bij zijn dorp aangekomen moest ik de sarong weer om, omdat ik anders het dorp niet in mag. (Ik ben zo blij dat we dat tijdens de Feejee Experience een aantal van die gebruiken besproken hebben). Bij binnenkomst in het huis waar Joseph woont, werd ik eerst door oma omhelsd en begroet met een dikke kus. Vervolgens kwam zijn tante ook tevoorschijn waar hetzelfde ritueel door uitgevoerd werd. Aangezien mijn naam blijkbaar nogal moeilijk voor de Fijianen is (en andere landen trouwens ook) werd de volgende 15 minuten gespendeerd om mijn naam goed uit te spreken. Ze blijven een beetje hangen tussen Molly en Mellien. Uiteindelijk was het: Oh Marlin, like the fish in Finding Nemo! Ja, bijna goed! Laten we het daar maar op houden. :-)
De Bula Night was door de jeugd van het dorp georganiseerd met als doel om geld in te zamelen om een hut/schuur te kunnen maken. Die hut zal onder andere gebruikt worden om met z'n allen samen te kunnen zijn. Verder willen ze het ook gebruiken om zelfgemaakte spullen te verkopen aan toeristen die met Feejee naar het dorp komen.
Om aan geld te komen hadden ze een heleboel Kavawortel gekocht en daar het drankje Kava van gemaakt. De bedoeling was dat iemand Kava kocht en als dat op was, dan kon de volgende Kava gaan halen. De Kava werd in een afwasteil opgehaald en ik een grote houten schaal geleegd. Vanuit die schaal werd de Kava uitgedeeld. Iedereen die in dat dorpje woonde had iemand uitgenodigd: voornamelijk een vriend/vriendin uit een ander dorpje. Ik was de enige toerist en de enige blanke. En de enige non-Kavaholic. Want iedereen scheen die Kava wel te kunnen waarderen. Het was (helaas) ook het enige dat er te drinken was. Bij de schaal zat iemand die steeds een kopje Kava, dat eruit ziet als cementwater, vulde en deze uitdeelde. En dat ging aan 1 stuk door. Na 10 kommetjes Kava, gedronken te hebben, heb ik verder bedankt. Toen waren we pas een uur verder… De man naast me begonnen al een beetje met zijn ogen te rollen en dat wilde ik mezelf besparen.
Alle mensen zaten op de houten vloer in kleermakerszit door elkaar heen. In het midden stond een cd speler, waar de favoriete cd de hele avond werd gespeeld. Af en toe werd er iemand op de schouder getikt om te dansen. En hoe harder de mannen met hun heupen begonnen te draaien hoe harder de vrouwen uit hun dak ging en begonnen te joelen en te klappen. Na die cd 3 keer gehoord te hebben, kon ik de liedjes ook meezingen. :-) Na 7 keer vond ik het tijd om naar ‘huis’ te gaan. Joseph en zijn familie/vrienden zijn tot 5 uur doorgegaan.
Om zaterdagochtend 8 uur werd ik opgehaald voor de Sharkdive. Ik vond het best spannend. Het bijzondere aan het duiken met haaien op Fiji is dat je niet in een kooi gaat en dat er soms wel zo’n 8 verschillende soorten te zien zijn.
De boot heeft ons naar de duikplek gebracht die ze ‘The Bistro’ noemen. :-) Daar werd meteen een aantal kilo vis in het water gegooid om vissen en haaien aan te trekken. Ik vroeg me af of ik wel het water in zou durven als er een haaienvin boven het wateroppervlakte zou uitkomen. Maar gelukkig nog geen vinnetje te zien. De briefing was kort; er werd besproken waar we naar toe zouden gaan, hoe de duik er uit zou zien en een aantal do’s and don’ts op het gebied van haaien.
Tijdens de duik doken we naar 24 meter diepte, waar we toekeken hoe de staf de haaien voerden. Er waren Bull sharks, Lemon sharks, Tawny nurse sharks, white tip reef sharks en grey reef sharks. Verder natuurlijk ook heel veel verschilllende soorten vissen. Toen er een grote Nurse Shark aankwam zwemmen mocht ik naar voren komen om haar te aaien. Op de neus! Helemaal Stoer! Vervolgens hebben we een uurtje op de boot gezeten, waarna we de tweede duik naar 18 meter diepte hebben gedaan. De organisator van de Shark dives, Brandon, heeft dit jaren geleden opgezet. Hij heeft de inwoners van het dorp toestemming gevraagd om het koraalrif hiervoor te mogen gebruiken. Omdat de dorpsbewoners het gebied al leeggevist hadden, hadden ze er niet zoveel moeite mee. Behalve dan dat ze verwachtten dat met de tijd er minder toeristen zouden komen als er tijdens het duiken ongelukken gebeurden. Maar in al die tijd is er nog nooit iemand gebeten. En nu zwemmen er dus soms 8 verschillende haaiensoorten rond en zit het gebied weer vol met vis. En de bewoners vissen niet meer in dit stukje omdat ze meer geld krijgen door de duiktoeristen dan dat het vissen oplevert. Door het goede voer dat de haaien en vissen krijgen, zijn ze in een betere conditie om zich weer voort te planten. En daardoor is de populatie enorm toegenomen. Brandon heeft ons ook het een en ander of haaien en hun gedrag verteld. Erg leuk en interessant. En het is gewoon super om naar iemand te luisteren die zich met zoveel passie voor de haaien en hun biotoop inzet. Al met al zouden meer mensen zich bewuster moeten zijn wat de visserij aanricht. (Gebruik de viswijzer als je verantwoord vis wilt eten en eet sowieso geen met uitsterven bedreigde tonijn. En ik ga ervan uit dat niemand haaienvinnensoep eet? Want die vinnen horen aan de haai en niet in de soep!) Haaien zijn dus echt leuk! Ik had verwacht dat ik het best eng zou vinden om zo dichtbij te zijn, maar dat was helemaal niet zo. Ik denk dat ik door de duikbril het gevoel had ze achter glas te zien en dat gaf een hoog dierentuingehalte. Een vals gevoel van veiligheid…
Bij aankomst van de boot bij de duikschool, zag ik dat Joseph al op me stond te wachten. Met een wazige ik-heb-te-veel-Kava-gedronken-blik. :-)Nadat ik me in het resort had omgekleed, ben ik met hem op pad gegaan. Eerst zijn we naar de winkels gelopen en later hebben we ergens geluncht. Het maakt niet uit waar je in Fiji loopt, want het is overal zo ontzettend mooi. En als je langs de bomen en planten loopt, dan ruikt het zo lekker zoet. In de namiddag hebben we weer afscheid genomen waarbij Joseph me meteen gevraagd heeft om morgen een Good Bye Kava Ceremonie bij hem thuis te doen. Ahhhh, die Kava ga ik echt niet missen als ik hier weg ga! Wat is er mis mee met een gezellige Good Bye Cola Ceremonie? Nou ja, nog een keertje dan, tot de ogen ervan gaan rollen.

Tot ooit!

Ps. Helaas kon ik geen foto’s maken van het duiken, dus ik neem wat foto's van het internet. Jullie kunnen tzt altijd de dvd nog komen bekijken!