Bula!

Bula is het Fijiaanse woord om iemand te begroeten. De a klank wordt daarbij wat langgerekt en er hoort een ongelooflijk grote glimlach bij. Zo’n glimlach die in een tandpasta reclame niet zou misstaan. En dan klinkt het dus als ‘Boe-laaaaaaaaaaa’!!! Je wordt er vanzelf vrolijk van!
Welkom op de Fiji eilanden!
Dinsdagavond ben ik op Fiji aangekomen. In Nadi om precies te zijn. En opeens werd ik er een beetje zenuwachtig van. Ik had niets geregeld voor het overnachten en nog niet echt nagedacht hoe ik alle activiteiten zou gaan realiseren die ik wilde doen. Tot nu toe deed ik ook alles op moment van aankomst, dus ik weet niet zo goed waarom ik er nu zo zenuwachtig van werd. Waarschijnlijk omdat ik er ’s avonds aankwam en je dan simpelweg minder tijd hebt om dat soort dingen te regelen. Eenmaal in de hal van het vliegveld aangekomen heb ik me door een mevrouw van een reisbureautje naar binnen laten leiden om eens te bespreken wat de mogelijkheden waren. Het was overduidelijk bij welke resorts ze de hoogste commissie haalde. :-) Ze zei me dat ik naar het eilandje Mana moest en dat daar het echte Fijiaanse leven was. Op het hoofdeiland (Viti Levu) was niets te beleven en volgens haar zou ik er ongelooflijk spijt van krijgen als ik niet naar Mana was geweest. Dus op een gegeven moment was ik er wel een beetje klaar mee. Juist ook omdat mijn contactpersoon bij Killroy Travels in Utrecht al had aangegeven dat de eilandjes rondom het hoofdeiland minder geschikt voor me zouden zijn omdat daar alles in het teken van ‘feesten’ stond.
Uiteindelijk heb ik naar de goedkoopste optie gevraagd met een dormroom. Dat bleek toch 1 van haar commissie-resorts (op het hoofdeiland) te zijn, dus waren we beide blij. En die blijdschap werd alleen maar groter toen ik hoorde dat ik opgehaald zou worden van het vliegveld. Gelukkig was het niet druk en had ik de dormroom voor mezelf! De dormroom was uitgerust met een plafondventilator, die vooral vanwege de muggen toch wel nodig was. Ondanks dat het geluid klonk alsof er een helikopter naar beneden stortte, heb ik goed geslapen. 2 dagen reizen met het vliegtuig doet blijkbaar wonderen. Bovendien heb ik een enorm tijdsverschil overbrugd, want op Paaseiland liep ik 7 uur achter op Nederland en nu loop ik 10 uur voor.

De volgende dag ben ik met de Feejee Experience tour op pad gegaan. Ik had een 4 daagse tour over het eiland geboekt. Het concept is als zodanig dat je een dag met hen op pad gaat en je eindigt bij een resort. De volgende dag gaat de bus weer verder. Als je bij een resort langer wilt blijven, dan wacht je een paar dagen tot de volgende bus langs komt en dan ga je weer verder.
De eerste dag zijn we eerst naar Nadi Town gereden omdat we een aantal dingen, zoals een sarong, moesten hebben. Vervolgens heeft het busje ons naar een van de mooiste stranden van Viti Levu (hoofdeiland) gebracht waar er een BBQ lunch voor ons werd bereid. Tijdens de bereiding van het eten konden wij lekker zwemmen. Het water was zo lekker warm, dat zelfs ik het fijn vond om te zwemmen. :-)
Na de lunch zijn we verder gereden naar een typisch Fijiaans dorpje. Iedereen, dus ook de mannen, moesten een sarong dragen om de gemeenschap te mogen betreden. Iedere gemeenschap bestaat uit ongeveer 5 stammen. De hoogste stam is de ‘chief’. Volgens mij geen leuke positie want niemand mag tegen hem praten en hem aanraken. Hij moet vrij zijn zodat de goden met hem kunnen spreken... Een van de andere stammen bestaat uit bijvoorbeeld de vissers. En 1 met de kunstenaars. De reden van zo’n dorpsbezoek is om ons kennis te laten maken met de typische Fijiaanse gebruiken (waarvan ze gelukkig het kannibalisme hebben laten varen). Feejee Experience investeert 40% van het geld dat de toeristen betalen in de dorpjes voor scholen en medische voorzieningen. Gelukkig mochten we zelf ook ons kleingeld nog doneren. :-)
De volgende activiteit was Sand Boarden. De bus bracht ons naar een steile zandduin om te gaan sandboarden. Je klimt met je board de duin op, gaat bovenaan op het board liggen (of staan als je zeer ervaren bent) en dan sjees je weer naar beneden. Als je boven aan staat dan is het best eng omdat de helling erg steil is. Het naar beneden glijden gaat behoorlijk hard. Maar het is o zo leuk! Behalve als je het niet goed doet en je behoorlijk mag zandhappen. Gelukkig is mij dat bespaart gebleven!
De nacht hebben we in Mango Bay resort doorgebracht. ’s Avonds was er een officieuze welkomstceremonie voor ons met Kava. Iedereen zit in een kring en 1 man maakt de Kava klaar. Dit wordt gemaakt van wortels van een specifieke plant opgelost in water. Dan krijg je een kommetje aangereikt en mag je het aannemen nadat je 1 maal in je handen hebt geklapt. De anderen klappen dan 2x 3 keer in hun handen. En zo gaat het door totdat iedereen zo’n kommetje heeft gehad. Als je pech had, dan mag je nog een tweede keer. Want het was ongelooflijk vies. (Waarom zijn drankjes die gebruikt worden tijdens ceremoniële momenten altijd zo vies?). Het werkte verdovend en al snel had ik een tintelend gevoel in mijn mond. En wederom heb ik goed geslapen!
De volgende dag stond er een jungletocht voor ons op het programma. Het had de afgelopen periode veel geregend, dus het pad was veranderd in een modderspoor. Tot aan onze enkels in de modder liepen we richting de watervallen. Soms moesten we door het water waadden en dan weer door de modder. Na zo’n 45 minuten kwamen we bij de watervallen. Met een gedeelte van de groep zijn we langs de watervallen omhoog geklommen. En ik was zo trots op mezelf dat ik het gedaan had. Niet omdat ik het eng vond, maar omdat het water zo koud was! Het was wel opvallend dat ik 1 van de weinige dames was die het baggeren door de modder wel leuk vond en die langs de waterval omhoog klommen.
De hike terug was korter omdat we nu ook een stuk met de boot gingen. Het eindpunt was Sunrise beach Resort in Pacific Harbour. ’s Middags was het tijd voor een Coconut carnaval. Ik had er al hele enge visioenen bij, maar het viel gelukkig allemaal mee. Er werd ons uitgelegd welke rol de Palmboom/kokosnoot in het leven van de Fijianen heeft en wat ze er naast het maken van huizen en het opeten van het vruchtvlees allemaal mee kunnen doen. Heel interessant.

Het duiken met haaien staat al heel lang op mijn verlanglijstje. Wie wil dat nou niet? Dat kan op op dit eiland alleen hier in Pacific Harbour. En omdat de bus pas weer op maandag komt, blijf ik 3 dagen in het Resort. En daar is helemaal niets mis mee! Fiji is helemaal geweldig. Ik denk dat ik Fiji zelfs eerder zou aanraden dan Paaseiland. Want die Paaseieren hebben behalve de creativiteit en handvaardigheid van hun voorouders niet zoveel te bieden. Het is een mooi en leuk eiland, maar niets vergeleken met Fiji. Het hoofdeiland Viti Levu is al veel groter en in totaal bestaat Fiji uit 332 eilanden. Het is hier zo ontzettend mooi! Helaas regent het wel veel (en dan is regen nog niets bij het natuurgeweld wat ze hier gewend zijn, zoals bijvoorbeeld aardbevingen en orkanen) en zijn de muggen overal en over actief. Daar valt niet tegen op te smeren!

Vanavond ben ik door de kleinzoon van de Chief uitgenodigd om in zijn dorp ‘Bula Night’ te komen vieren. De kleinzoon heet Joseph en was 1 van de gidsen tijdens de jungletocht. Volgens Joseph is dat wel leuk en kon ik meteen een officiële Kava ceremonie meemaken…
En morgenochten ga ik de haaienduik doen. Spannend!
Hopelijk tot de volgende keer maar weer!