Weer in Chili

Het is raar om te zeggen, maar ik verveel me een beetje. De overgang van het reizen met de groep naar het alleen verder reizen is groot. Ik mis de gezelligheid, de aanspraak, de gezamelijke activiteiten maar vooral mis ik Steven.
De laatste dagen samen zijn voorbij gevlogen. Vrijdag zijn we Buenos Aires gaan verkennen met de ´hop on hop off´bus. De bus rijdt in 3,5 uur de belangrijkste 22 bezienswaardigheden van de stad af. Als je er ergens uit wilt, dan kan dat en dan kan je later weer instappen. Maar toen wij bij de eerste opstapplaats kwamen, bleek die weg afgesloten te zijn ivm filmopnames. Daardoor kon de bus er niet komen. De opnames waren ook erg interessant, alleen rees de vraag waar we nu dan moesten opstappen. Omdat bij de tourist info te vragen was geen optie, want daar stond een rij van minstens 60! mensen te wachten. Dan maar een politie agent vragen. En nog een. En nog een. Maar die wisten het ook niet. Toen zijn we maar naar de volgende halte gelopen en hoopten we dat we daar meer succes hadden. We hadden mazzel; de bus stond al klaar! Steven en ik waren nog wel een stukje van de bus vandaan, dus dat werd een sprintje trekken. (Anders moet je weer een half uur wachten). Kwamen we daar helemaal voldaan aan, bleek dat we er met ons kaartje nog niet in mochten en nog een uur moesten wachten. :-)

Eindelijk zaten we dan in de bus. Steven en ik wilden naar La Boca gaan en daar uitstappen. Maar bij iedere halte waar we langskwamen, stonden zoveel mensen te wachten om in te stappen, dat we het risico niet wilden nemen om eruit te gaan. We zagen het al gebeuren dat we er uren later nog zouden staan. Dus toen hadden we het idee om eerst de hele tour te doen en dan later te beslissen welke dingen we van dichtbij wilden bekijken. In de bus kon je via het paneeltje op de stoel de gewenste taal kiezen zodat je ook wist wat de bezienswaardigheid was. En tussen de teksten kwam er een gezellig tango muziekje. Nou, na zo´n anderhalf uur was het al geen ´gezellig´ tango muziekje meer. ( Vooral omdat het steeds hetzelfde stukje was). En na 3 uur was het ronduit irritant. We waren toen de bezienswaardigheden ook wel zat, dus hebben we het ´hop off´gedeelte van de tour gedaan. Met de metro en de taxi zijn we naar de volkswijk ´La Boca´ gegaan. Dit deel van de stad is gelegen aan de oude haven. Dit was de traditionele woonplaats van de arbeiders, vissers en immigranten. De huizen zijn er opvallend: erg kleurrijke en gemaakt van hout en golfplaat.

´s Avonds hadden we een Tango-show op het programma staan. We zouden met de groep mensen gaan waar we de laatste dagen nog het meeste contact mee hadden. (Jenny, Bruce, Allison, Peter en Lisette). Lisette en Allison wilden heel graag een les erbij en zo werd er voor iedereen een ´diner met een show vooraf gegaan door een Tangoles´ geboekt. Ook voor ons. Omdat we laat terug waren van La Boca was er voor Steven geen tijd meer om zich in te drinken met wijn/Whiskey en heeft hij deze avond bewust moeten meemaken. En dat geldt voor mezelf ook.
We zagen er beide tegenop om dat gedeelte te doen. Als ik bewust met mijn armen iets anders moet doen dan met mijn benen, dan raak ik het spoor al bijster. En ik ben voor dit soort activiteiten ook gewoon te lomp en onhandig.
Gelukkig zouden we alleen maar de eerste 8 passen aangeleerd krijgen. En dat ging eigenlijk helemaal zo slecht nog niet! Het voordeel is dat je armen niets anders doen dan je danspartner vasthouden. Bovendien nemen ze ook grote danspassen, dus dat kwam ons ook wel goed uit. De eerste keer raakten we een beetje in de knoop, maar later ging dat redelijk soepel. En ik vond het best leuk! Maar toen zei de betreffende tango-expert-dansles-meneer dat het tijd werd voor een paar toevoegingen. Hoezo, toevoegingen? We hadden de eerste 8 passen gehad en dat was het dan toch? Voor mij bleek er een uitbreiding te komen tussen pas 5 en 6; soort van 5a en 5b zeg maar. Toen dat er ook een beetje inzat, kwamen de volgende 9 passen erbij. Deze telden ook niet, want deze leken op de eerste 8 passen, maar dan net een beetje anders. We hanteerden duidelijk een ander telsysteem dan de docent. Maar al met al ging het helemaal niet zo slecht! En toen was het tijd voor deel 2: diner en daarna de show. De avond was erg gezellig. Zeker een aanrader.
Ik heb heel veel bewondering voor Steven dat hij de les gedaan heeft; het is niet echt zijn ding en hij had liever iets anders gedaan. Hij heeft zich er moedig doorheen geslagen!

De dag daarna werden we vroeg door de wekker gewekt. Tijd voor Steven om weer naar Nederland te gaan. :-(. De shuttle bus kwam helaas veel te vroeg waardoor we nauwelijks tijd hadden om nog gedag te zeggen. En dat was het dan. Het eerste gedeelte van de reis dat we samen zouden doen was weer voorbij.
Ik had daarna nog twee uur in het hotel voordat ik moest uitchecken. Vervolgens ben ik naar een restaurantje gegaan en heb daar behoorlijk wat uren doorgebracht met internet dingen: foto´s uploaden, email beantwoorden, msn-en en nog wat achterstallig ´werk´. (Het is me pas sinds kort gelukt om Office op mijn nieuwe computer te installeren en daardoor kan ik nu pas alle bijlagen openen.) ´s Avonds ben ik met de nachtbus naar Mendoza gereden. Dat scheelt me weer een dag en natuurlijk ook de hotelkosten! Mendoza is trouwens een leuk plaatsje. Ik heb er vooral veel gewandeld en in het park gezeten. Er was eigenlijk ook niet zo heel veel meer te doen omdat veel dicht was ivm Pasen. Er was wel een plein met kraampjes waar ze handwerkdingen verkochten. Dat kwam goed uit, want ik was al een tijdje opzoek naar een nieuwe sluiting voor mijn ketting. Steven had in El Chalten een leuke ketting voor mijn verjaardag gekocht. Helaas was ik die de volgende dag al verloren. :-( Ik ben ook niet zo handig met dat soort dingen en ik voelde me er best een beetje ziek van. Maar toen ik dat later aan de anderen vertelde, wist iemand te melden dat Freddy die ochtend een ketting had gevonden. Mijn ketting! Ik was helemaal blij dat ik het weer terug had. De sluiting was blijkbaar kapot (gegaan). In het begin van de reis was ik ook al een paar dagen mijn eigen ketting kwijt. Ik wees Steven erop dat Freddy een soortgelijke ketting droeg. Freddy zei me later op de dag dat hij deze in een tent had gevonden. En zo had ik mijn ketting weer terug. Wederom door Freddy. Voortaan zou Freddy eerst even bij mij checken als hij een ketting zou vinden. :-)

Die zondagavond ben ik met de nachtbus van Mendoza naar Santiago (Chili) gegaan. Daar kwam ik om 6:00 uur aan. Van twee nachten in een nachtbus word je niet fitter. En het inchecken in het hostel was pas vanaf 14:00 uur... Maar nu ben ik dan weer in hetzelfde hostel als waar Steven en ik de eerste dagen van de reis hebben gezeten. Vandaag (dinsdag de 26e) zou ik vanaf Santiago naar Paaseiland vliegen. Helaas heeft de luchtvaartmaatschappij de vlucht naar morgen verzet. Dus had ik nog een dagje langer in Santiago. En dat dagje heb ik onder andere gebruikt om lekker uit te slapen (ze hebben hier geweldige bedden!), het stadsgedeelte in te gaan (ditmaal ben ik niet verdwaald), beetje op internet te surfen (ik ben weer op de hoogte van het nieuws uit Nederland) en voor de andere internet dingen (zoals mn blog). En ondertussen hoop ik natuurlijk dat mijn vlucht morgen gaat!

Oja en voor ik het vergeet nog even het volgende:
Het blijkt dat William een filmpje van Brum heeft ingezonden voor de Whiskas wedstrijd. En...hij staat op de 2e plaats! Dus dat is helemaal geweldig. Maar de eerste plaats zou nog veel beter zijn, want dan wint hij een jaar lang gratis voer. (William wint dat dus, he!). Nu is het dubieus wat voor william beter is: de eerste plaats en het voer, of de tweede plaats en een camera.
Natuurlijk is het veel leuker als William gewoon wint met zijn ingezonden filmpje en waarschijnlijk wordt Brum er ook beter van als een jaar lang gratis voer krijgt. (En nog dikker.)
Voor het stemmen: zie onderstaande link. Brum geef je dan 10 sterren. Natuurlijk mag je ook op de andere filmpjes stemmen, maar 1 ster lijkt me dan genoeg. :-)
http://bit.ly/hSGW15
Groetjes, Marleen