Steven in de gevangenis :-(

Het heeft 2 dagen geduurd om met de truck van Ushuaia naar Torres del Paine NP te komen.
Daar hadden we een basiskamp voor de aankomende 5 nachten.
In dit gebied kun je een lange wandeling van 4 dagen maken: de W-walk. Steven en ik hadden besloten om dat niet te doen, maar een paar dagwandelingen te gaan maken. We hadden geen zin om alle kampeerspullen in een lichtgewicht versie te gaan huren om vervolgens met de rugzak door de steile bergen heen te klimmen. 6 dappere mensen uit onze groep gingen met hun rugtassen en eten voor die dagen op pad. De anderen hadden hetzelfde idee als wij.
De eerste dag zijn we met de catamaran het meer over gestoken. Daar was een kampeerveldje waar we met z'n allen zouden blijven slapen. Vanaf die plek hebben we de eerste dagwandeling gehad richting de gletsjer. Dat was al een pittige wandeling. En het uitzicht is zoooooo mooi!

's Nachts waaide de wind behoorlijk en de tenten hadden er behoorlijk onder te lijden. Gelukkig hadden we heel wat haringen mee. De tenten van Dragoman zijn in een slechte kwaliteit en we waren dan ook bang dat ze het niet zouden houden. (Ze hadden wel nieuwe gekocht, maar die zijn bij de Boliviaanse grens in beslag genomen). Steven is er op een gegeven moment ook uitgegaan om
onze tent te controleren en de haringen met keien te verzwaren.

Toen bleek dat de tent van Lisette en Anne op het naastgelegen veldje de lucht in was gegaan en dat de stokken waren gebroken. We hoorden verschillende mensen om Sam (reisbegeleiding) roepen. Het was een lastige situatie. Lisette en Anne konden nergens heen. Het toiletgebouw was te vies en nat, bij het hotel (100 m verder op) kreeg Lisette geen gehoor en ook Sam had nog niet gereageerd op al het roepen.
Vlakbij onze tenten stond een houten hut die de kampeerders overdag konden gebruiken om te koken. Toen het tot overmaat van ramp ook nog begon te regenen en Steven Lisette en Anne met de wegwaaiende tent zag worstelen heeft hij de deur van die houten hut ingetrapt. Hij wilde het slot eraf trappen, maar omdat het hout rot was, kwamen de scharnieren eruit.
En toen werd het een ander verhaal. Binnen een paar minuten was de beheerder van de hut ter plekke en werd het duidelijk dat hij de situatie niet kon waarderen en dat hij er geen begrip voor had. Hij zou de politie bellen en die zou dan de volgende dag met de catamaran komen.

We hebben die nacht niet geslapen. De wind raasde met windkracht 8 langs onze tenten en de tentzeilen sloegen steeds tegen ons aan. Omdat we zo moe waren hebben we overdag ook geen wandeling meer gemaakt,
De politie kwam die dag (woensdag) om 12:oo uur en Steven werd gearresteerd.Ze zouden hem meenemen naar Puerto Natales, het dichtsbijzijnde plaatsje op ongeveer anderhalf uur rijden afstand. Er werd gezegd dat hij 1 nacht in de cel moest maar dat er voor hem gezorgd zou worden. Dan zou donderdag alles bij de rechtbank afgehandeld worden.
Sam had al tegen Steven gezegd dat ze hem niet konden ophalen met de truck en dat er geen toeristenbusjes gingen. Dus hij moest zelf vervoer regelen. Als dat niet zou lukken, dan zouden we hem zaterdag in Puerto Natales treffen als we daar met de truck langskwamen. En toen werd Steven in de politieauto afgevoerd....

Het was een hele vreemde situatie. Dat Steven gearresteerd zou worden had niemand verwacht. En opeens was Steven er niet meer. Wij zijn weer terug naar het basiskamp gegaan. Het voelt dan heel raar om gewoon door te gaan. Maar de groep gaat gewoon door.
Die avond zijn we opzoek gegaan naar puma's. Een aantal hadden de dag ervoor al 2 puma's gezien. Deze avond zagen we er 1 over de weg rennen.

De volgende dag heb ik een korte wandeling gemaakt door het NP. En ondertussen steeds uitgekeken of Steven al kwam...
's Middags hebben we via een radiobericht van de politie vernomen dat Steven op vrije voeten was.
Helaas kwam Steven niet.

Die nacht stormde het weer zo dat ik er niet van kon slapen. Toen de wind ervan door ging met mijn buitentent, heb ik het maar opgegeven. Ik heb mijn spullen gepakt en ben in de doucheruimte gaan liggen.
Die vrijdag stond er een wandeling van ruim 9 km op het programma naar de 3 torens. Ik hoopte zo dat Steven daar naar toe zou komen.
Helaas was hij er niet en ben ik om 9:30 uur aan de wandeling begonnen.
In het begin liep ik samen met Emily, maar later kwam de rest van de groep er nog bij. De wandeling was erg heftig. De wind was zo krachtig dat we bijna van de paden werden geblazen. Vooral het laatste stuk, dat 45 minuten steil omhoog gaat, was gewoon eng. Af en toe was de wind zo krachtig dat we ons aan een rots moesten vastgrijpen. We werden dan gezandstraald met allemaal kleine steentjes. (En dat doet ZEER).
Het uitzicht op de top was fantastisch, maar de weersomstandigheden maakten dat we er niet lang konden blijven. Toen we naar beneden liepen, was er net een gids van een andere groep zo'n 15 meter over de rotsen naar beneden gevallen. We vonden het al zo eng, maar nu realiseerden we ons echt dat het een gevaarlijke situatie was. Die man lag daar buitenbewustzijn, met zijn hele gezicht vol bloed. 2 jongens van onze groep zijn dat steile stuk tot aan een kampeerplek naar beneden gerend om op hulp te halen.
Toen de rest van de groep bij die kampeerplek aankwam (30 minuten later), zagen we dat er een houten brancard naar boven werd gebracht.
Ik was zo vol van het ongeluk dat ik van het hele stuk door het bos heen weinig kan herinneren. Het laatste stuk was wederom weer heel eng om te lopen. De wind was zo heftig...
Voordat we met de hele groep weer terug gingen naar het basiskamp hoorden we dat de gids die gevallen was, buiten levensgevaar was. Dus dat was alweer een geruststelling! Bij het basiskamp nogsteeds geen Steven...

Die zaterdag werd het basiskamp opgeruimd en vertrok de truck naar Puerto Natales. Ik verheugde me zo om Steven weer te zien! Toen ik Steven zag schrok ik van de doffe blik in zijn ogen. Hij zag er zo aangeslagen uit.
Hij had de eerste nacht in een lege en kale cel doorgebracht. Zonder verwarming, dekens, eten en drinken moest hij de nacht door.
De volgende dag is uiteindelijk alles geregeld bij de rechtbank.
Steven had 2 opties: of hij kreeg een boete en mocht daarbij geen enkele vorm van verweer doen of hij kon een proces krijgen maar dan moest hij nog een maand in Chili blijven en een aantal keren terugkomen. hij heeft de eerste optie 'gekozen'.
Het heeft Steven vooral geraakt dat het allemaal zo oneerlijk is verlopen en dat hij zo zwaar gestraft is voor een actie om anderen te helpen. Bovendien stond de straf helemaal niet in verhouding met een kapotte deur.
Verder was het ook heel vervelend dat de reisbegeleiding Steven zo aan zijn lot heeft overgelaten. Natuurlijk hebben zij hun verantwoordelijkheid naar de rest van de groep, maar ze hebben op geen enkele manier geprobeerd om een oplossing te vinden.
Steven was die vrijdag wel naar het beginpunt van de wandeling gekomen, maar blijkbaar toen wij net weg waren. We hebben elkaar dus misgelopen...erg zuur.

Er waren vanaf het begin al steeds kleine dingen die niet goed geregeld waren, maar zo alles tesamen drukt dat toch een stempel op hoe Steven en ik de vakantie beleven. En met deze ervaring wordt dat niet beter. Toch gaan we proberen om de laatste 10 dagen er nog het maximale uit te halen en dit deel los te zien van het voorgaande.

Die zaterdag hebben we Chili verlaten en zijn we de grens naar Argentinie weer overgestoken. Onze eindbestemming was El Calafate. Daar hebben we de Perito Moreno Glacier gezien. De dag daarna, 11 april, hebben we 's ochtends paardgereden en 's middags zijn we naar El Chalten gereden. Hier zullen we nu 3 nachten blijven. Kunnen we weer een beetje tot rust komen!

Groetjes Steven en Marleen
--------------------------------------------------------------------------
Day 16: Magellan Straits: 500 kms drive including ferry crossing to Punta Delgada in Chile where we will bush camp.
Border information: Exit Argentina at San Sebastian, enter Chile at San Sebastian.
Day 17: Puerto Natales: 430 kms drive through stunning Patagonian scenery via Puerto Natales to Torres del Paine National Park where we camp at a lakeside site
Day 18 to 21: Torres Del Paine National Park: Four days to to explore Torres del Paine National Park. Lots of opportunity for short day walks, or take on the challenging 'W' walk. This is a beautiful part of Patagonia and a highlight for many travellers. We camp at the lake unless you decide to undertake the ‘W’ Walk. If you do decide to do the 'W' walk then tonight will be the first night you will need to book a refugio.
About Torres Del Paine National Park: Parque Nacional Torres del Paine is home to what is undoubtedly some of the most spectacular scenery in all of Patagonia, if not all of South America. Rising up high above the Patagonian steppe are the 3 impressive granite towers that give the park it's name, surrounded by towering mountain peaks, the most famous of which are Los Cuernos and Paine Grande. The park is a magical natural wonderland full of deep lakes, sparkling glaciers and cascading waterfalls, and it's also an important habitat for a wide variety of wildlife including the Patagonian rhea and guanaco, as well as flamingoes, condors and other birds.
The best way to explore is definitely to get out there on foot or perhaps on horse-back. The park is criss-crossed by a good network of trails, making it possible for you to see all the main sights either by doing a series of day hikes, or by doing a circular hike like the W-walk, taking a few days and stopping off at the parks refugios or camping along the way. Horse-riding and kayaking can also be arranged locally, and boats and catamarans offer trips across Lago Grey and Lago Pehoe in season.

Day 22: El Calafate: 300 kms drive across border and back into Argentina through incredible scenery to El Calafate. Dorm accommodation at hostel.
Border information: Exit Chile at Cerro Castillo, enter Argentina Rio Don Guillermo.
About El Calafate: El Calafate is a small town on the southern shore of Lago Argentino in Patagonia. Originally a sheep station and trading outpost, today the town has developed a bustling small town atmosphere thanks to a growing tourist trade. Most people base themselves here whilst visiting the nearby Perito Moreno Glacier, located a short distance away at the southern reaches of the Parque Nacional Los Glaciares. Interestingly the town takes its name from the Calafate berry, and locals claim that if you eat one of these and make a wish, you are guaranteed to return to Patagonia.
Day 23: El Calafate, Perito Moreno Glacier: Today is a non-driving day with a guided visit to view the stunning Moreno Glacier. Second night at hostel
About Perito Moreno Glacier: If Patagonia is synonymous with jaw-droppingly beautiful mountain scenery, then the Perito Moreno Glacier certainly doesn't disappoint. This incredible glacier is the highlight of the southern region of Argentina's Los Glaciares National Park, a spectacular wall of ice over 60m tall above the water and 5km wide. One of only three Patagonian glaciers that are not retreating, you can stand on one of the many catwalks and marvel at the glacier, listening to it creak and watching as enormous chunks crash into the water. It's also possible to take a short boat trip out onto the lake in order to get up even closer to the face of the glacier itself.