Ushuaia

Ushuaia is de plaats waar we de afgelopen dagen naartoe geleefd hebben. Letterlijk en figuurlijk. Je spreekt het uit als Oes-swai-ja. Het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika. Ze noemen het ook wel het einde van de wereld. Vanaf hier kun je in bepaalde maanden nog met de boot naar Antartica, maar dat is nu niet meer mogelijk. Ushuaia ligt in Vuurland. Ik vind het helemaal geweldig dat ik hier nu ben!
Maar goed, eerst even het verhaal van hoe we hier met de truck gekomen zijn.

In Bariloche zijn we de vorige keer geeindigd. Daar hebben Steven en ik een mountainbike tour gedaan. Ongeveer 36 km door de bergen heen. En dat is best pittig! Ik vind van het mountainbiken dan ook de stukken naar beneden duidelijk het leukst!

De dag daarna begon de lange tour naar Ushuaia en dat waren heel veel km's! We hebben alle dagen van 's ochtends vroeg tot een uur of 19:00 in de avond door gereden. 's Middags een stop voor de lunch en dat was het dan. De eerste dag zijn we naar El Bolson gereden. En met de km's zuidwaarts werd het ook kouder en kouder. Toen we die ochtend daarna uit de tent kwamen bleek er een dikke ijslaag op het tentdoek te zitten.
Van El Bolson zijn we naar Esquel gereden.In Esquel hebben we de nacht op een camping doorgebracht. Toen de klok 12 slagen gaf was het dinsdag de 29e. De dag van mijn verjaardag. (Bedankt voor de felicitaties! Lief dat jullie aan me gedacht hebben! Alex en Renate: bedankt voor het cadeautje!)). Steven heeft voor me gezongen (dat is al heel bijzonder, want ik heb hem nog NOOIT horen zingen) en hij had mijn zitplaats in de truck versierd met ballonnen. Helaas zijn we de hele dag flink ziek geweest van een stevige verkoudheid.
's Avonds waren we in the middle of nowhere en hebben we ons eerste bushcamp opgezet. De omgeving was zanderig met veel rotsen. Er was weinig vegetatie en er stond een enorme wind. (KOUD!!!).
De dag daarna (30-3) hebben we de Cave of hands bezocht. Grotten met handafdrukken waarvan sommige 9000 jaar oud zijn. Bijzonderheden waren de handafdruk met de 6 vingers en de pootafdrukken van de rhea.
Die dag hadden we ons bush camp bij een vervallen hotel. Ik vond dit een lugubere plaats en zou dit nooit zelf uitgezocht hebben voor een overnachting. Overal botten van dode dieren en puinafval, Inclusief asbest.

Steven en ik hadden daar perenbomen gevonden en dat gaf de mogelijkheid om 's avonds bij het kampvuur peren te roosteren. Hmmm!

De 31e hadden we het bush camp bij een vulkaankrater. Het uitzicht was wederom fantastisch, maar verder was deze plek ook niet zo geschikt. Een omgeving vol met rotsen en stenen (geen kampvuurhout) en een ENORME wind. (KOUD!!!!!!). En dat alles tesamen is voor 's nachts niet zo handig. (En dan is het 's nachts helemaal niet fijn als je eruit moet om te plassen...)

En met het kamperen werden we er ook niet schoner op. We hadden de bushcamp-dagen alleen wat water om onze tanden te poetsen. Verder dus geen douchewater of toiletten. Zoals het woord 'bushcamp' dus eigenlijk al impliceert. Gelukkig hadden we wel een kampvuurtje om ons een beetje op te warmen. En na een paar dagen heb je dan zelf (en de kleding) een geur van een een gerookte worst. Ik verlangde dan ook vooral naar een douche!

De laatste dag rijden eindigde bij het hostel in Ushuaia. De afgelopen dagen hadden we ongeveer zo'n 2000 km afgelegd in de truck. En de truck is duidelijk niet voor de lange afstanden. De tocht kwam langs de wanden en door de ramen, de stoelen zijn niet te verstellen en het gebrek aan ruimte maakt het er niet makkelijker op. Iedereen zat helemaal verkleumd in de truck. (mutsen op, handschoenen en winterjassen aan). We hebben ons al die tijd bezig gehouden met veel slapen, zingen, foto's maken van de omgeving, kaarten en lezen. Er werden heel wat boeken verslonden. (De truck heeft zelfs een 'bibliotheek'!).

Op zaterdag 2 april was er een tocht voor ons geregeld door het Tierra del Fuego NP. Onderweg kwamen we langs het treinstation waar vroeger de gevangen hebben moeten werken. Daarna zijn we het NP ingereden. Daar zagen we meteen een rode vos onder de struiken zitten. Verder nog wat caracara's gezien. In het park kan je een paspoort stempel halen dat je op het zuidelijkste puntje van Zuid Amerika bent geweest. En bij de Nederlanders gebruiken ze een andere stempel: bij ons staat er nog extra bij: 'WE LOVE MAXIMA!'.

Ik denk dat het ondertussen al overbodig is om te vertellen hoe mooi Chili en Argentinie zijn en hoe fantastisch Patagonie is?

Voor 's middags hadden we met een groepje van 11 personen een boottocht geboekt door het Beagle Canal. Nadat we de langs de vuurtoren en zeeleeuwen waren geweest zag de kapitein in de verte een donkere lucht snel op ons afkomen. We moesten meteen terug, zei hij. En al snel werden de golven hoger en de wind al sterker.
Bij de doorgang tussen de rotsen (waar wij doorheen moesten) zagen we een zeilbootje op de rotsen hangen. Die hadden dus enorm pech gehad.
Verderop lag een grote catamaran te wachten. Deze had het zeilbootje ook gezien, maar kon er niet in de buurt komen. Omdat wij een kleine boot hadden zou onze kapitein gaan kijken of hij de mensen op het zeilbootje kon helpen,
Eerst werden wij naar de catamaran gebracht om daar aan boord te gaan. Daarna zijn de beide kapiteins in het bootje op weg gegaan. Door het slechte weer konden ze echter niet bij het zeilbootje komen. Dus werd het tijd voor de kustwacht...
Toen het weer wat beter werd hadden we 2 keuzes. 1: op de catamaran blijven, de hele toer nog een keer doen en dan terug naar de haven of 2: op het kleine bootje blijven en daar wachten tot het weer zodanig werd dat we door de rotsopening konden varen naar de haven. Twee van ons kozen voor de catamaran. De andere 9 bleven op het kleine bootje samen met de kapitein en een crewmember. Steven en ik waren het meteen eens dat we op de kleinere boot wilden wachten.
Zodra de catamaran weg was kwam de kustwacht voor het zeilbootje. De kustwacht had een grote en een kleinere boot bij zich. De grotere bleef op ruime fstand terwijl de kleinere wat dichterbij ging. Vanaf deze kleinere boot werd een lijn afgeschoten, maar dat was mis. Ook de tweede poging ging niet goed, zodat er een duiker ingezet moest worden om de lijn naar het zeilschip te zwemmen. We hadden enorme bewondering voor deze man; het was namelijk behoorlijk koud, donker en met windkracht 8. Bij het binnenhalen van de lijn kwam de lijn in de schroef van het kustwachtbootje terecht, die daarmee onklaar werd. Ondertussen werden de weersomstandigheden ook weer slechter, waardoor onze boot ook niet meer weg kon. Opzich niet erg, want we wilden (natuurlijk) graag zien wat er ging gebeuren en hoe de mensen gered zouden worden. Vanaf een afstandje was het redelijk goed te volgen. En de radioboodschappen zorgden voor de rest van de informatie.
Dus hoorden we dat de kustwacht voor versterking vroeg omdat ze zelf niets meer konden doen. Na een tijdje kwam boot 2 met een zoodiac. Toen ze dan EINDELIJK die rubberboot opgeblazen hadden om hem te water te laten, sloeg de zoodiac om en viel de motor in het water. Deze boot was dus ook onklaar. Het was duidelijk een hopeloze situatie en de kustwacht maakte daarbij niet zo'n professionele indruk.
Al met al gingen de uren langzaam voorbij. De tour zou tot 18:00 uur duren en ondertussen was het al 21:30. De wind waaide hard en het was heel erg koud. Aan boord was het wel gezellig. Er werden veel grappen gemaakt en al het eten dat er was was met elkaar gedeeld. En toen bleek dat er bier aan boord was, werd het helemaal gezellig. (Ik heb me lang zorgen gemaakt om de 7 mensen aan boord van het zeilbootje, maar toen bleek dat ze allemaal okee waren en dat ze nog warm in het bootje konden zitten, kon ik dat ook loslaten)
Uiteindelijk had onze kapitein via de radio voorgesteld dat als de mensen van het zeilbootje aan land zouden gaan en naar de andere kant van het eiland zouden lopen dat hij ze daar zou oppikken. Verder had hij ook voor ons aangegeven dat het een noodsituatie werd omdat hij ons met deze golven en windkracht 8 niet meer wilde terugbrengen naar de haven. Wij zijn naar de boot van de kustwacht gebracht en daar aan boord gegaan. Toen werden ook de mensen van het zeilbootje opgehaald. Rond middernacht waren we terug en konden we voet aan wal zetten.
Het avontuur was weer voorbij!

De volgende dag, zondag, was het weer tijd om verder te gaan. Op weg naar Torres del Paine.
--------------------------------------------------------------------------

Day 9: Esquel: Today we drive 280 kms to Esquel. Staying in a campsite with good facilities.
Day 10: Rio Pinturos/; Full day 600 Kms drive through Argentinian lake district to Rio Pinturos. We stay at a campsite with facilities
Day 11: Cueva De Las Manos, Rio Pinturos: In the morning we will visit the UNESCO site Cueva de las Manos. In the afternoon we will drive south, bush camping for the night
About Cueva De Las Manos:The world heritage site of Cueva de las Manos lies in an isolated spot in the valley of Rio Pinturos. The cave takes it's name from the hundreds of paintings of hands made by it's indigenous inhabitants some 9000 years ago - possibly the forefathers of the Tehuelche people. As well as the hand impressions, there are also depictions of of human beings, guanaco, rhea and other animals, as well as representations of the sun, moon and hunting scenes.
Day 12 to 13: Magellan Straits: Overlanding across the Patagonian steppe wildcamping as we go. On day two we catch the ferry crossing of the infamous Magellan Straits.
Border information: On the second day we exit Argentina at Monte Aymond then enter Chile at Monte Aymond. The same day we then exit Chile at San Sebastian and re-enter Argentina at San Sebastian.
About Magellan Straits: Separating Tierra del Fuego from mainland Argeninta are the infamous Magellan Straits. This treacherous stretch of water is about 500km long and takes it's name from the explorer Magellan who first navigated these waters in 1520. It was the only ship out of a total of 17 attempting the passage that sucessfully managed to reach the Pacific. Before the Panama Canal was built, the Straits provided a useful route between Chile, Peru and Europe, and though they are less important as a major shipping route today, they still see a fair amount of traffic.
Day 14: Tierra Del Fuego, Ushuaia: In the morning we drive roughly 300kms through spectacular scenery to Ushuaia, the southernmost town in the world. The afternoon is free to explore and we stay at a campsite with facilities
About Tierra Del Fuego: Tierra del Fuego ("Land of Fire") is a large island separated from mainland South America by the Magellan Straits. Most of the island belongs to Chile, but 30% of the archipelago is in Argentina, including Argentina's southernmost town, Ushuaia. This is Patagonia at its most remote,with a landscape of windswept plains, forests and swamplands, home to Rheas, Condors, Buzzard Eagles, Seals and Sealions, all of which thrive in these conditions. Originally the home of theYamana and Ona Indians, sadly there are not any indigenous communities left here. The people who inhabit Tierra del Fuego today are the descendants of the colonial settlers who came here from Europe in nineteenth and twentieth centuries, mostly from Britain, Spain and Yugoslavia.
About Ushuaia: Ushuaia lies at the southernmost tip of the Americas, the most southerly city on the island of Tierra del Fuego and often referred to as "the city at the end of the world". The town itself is low-lying and unassuming, centred around one main street and a waterfront that overlooks the Beagle Channel. Originally Ushuaia was little more than a remote outpost, first colonised by a British-funded mission in the late 1800's and subsequently used by the Argentinian government as a penal colony. What was once a sleepy small town has grown rapidly in recent years, much of which is due to tourist development and particularly to the increasing number of Antarctica trips calling to port here.
There's plenty to do in Ushuaia and the surrounding area. The town itself is home to an interesting museum where you can learn more about the history of Ushuaia, Tierra del Fuego and the indigenous people who originally lived here. There surrounding scenery is also impressive, so it's worth getting out on a boat-trip into the Beagle Channel, which will give you some great views of town with the Martial range in the background. You can also explore Tierra del Fuego National Park, another beautiful spot with some spectacular lake and mountain scenery.
The area is famous for its biting winds, so remember to pack your thermal undies if you're heading here, whatever time of year you're going to be visiting!
Day 15: Ushuaia: Non-driving day with a half day excursion to Tierra del Fuego National Park. Second night at same campsite