Condors in de Colca Canyon

Om 8:00 uur werd ik door de gids opgehaald voor de 2 daagse toer (25 en 26 februari) naar de Colca Canyon. Wat ik precies verwacht had, weet ik niet, maar niet dat er een hele touringcar vol toeristen zouden gaan... jammer.
Al snel kwam er een Belgische vrouw naast me zitten. Brigitte, een vrouw van middelbare leeftijd, die met 2 vriendinnen voor 3 weken op pad was. We hebben hele gezellige gesprekken gehad.
Na een paar minuten door de straten van Arequipa scheuren (want dat is wat buschauffeurs doen), stopten we al bij een winkeltje zodat we daar Coca bladeren en Coca snoepjes konden kopen. Het winkeltje was door de meute zo leeggekocht! Ik heb mezelf uitgerust met 2 zakjes Coca snoepjes (gemaakt van Coca bladeren). In de bus vertelde onze gids hoe we de Coca bladeren moesten gebruiken. Coca bladeren geven je energie, geven je een verdovend gevoel en het werkt erg goed tegen hoogteziekte. Alle Peruvianen gebruiken het te pas en te onpas en volgens de gids was het in ieder geval legaal in Peru en Bolivia. Het voorbeeld van de gids volgend, rolde Brigitte en ik een stuk of 6 bladeren tot een pakketje aangevuld met een zwart kneedbaar iets om het proces te versnellen. Daarna gaat het 20 minuten achter je wang en kauw je er af en toe op. Al snel voelde ik mijn wang tintelen (net alsof je een verdoving bij de tandarts hebt gekregen), maar ik heb geen idee of ik er nu zoveel energie door gekregen heb.
Een half uurtje later stopten we bij een plek in de bergen waar we Coca-thee gingen drinken. Eveneens tegen hoogteziekte. Brigitte (regelmatig geveld door hoogteziekte) vroeg me of ik last had van zee- en reisziekte. Na aanleiding van mijn Cessna avonturen in Nasca zei ze tegen me: ¨Neme gij dan maar 2 bakkies Coca thee, meiske!¨ Twee leek me eigenlijk wat veel (Ik ben een koffiedrinker!), maar ik heb er toch 1 geprobeerd. Smaakt als kruidenthee. Ik heb geen idee of het geholpen heeft, maar ik heb geen hoogteziekte gehad. Brigitte daarentegen was zo ziek als een hond...

De Chauffeur was met de bus door de bergen heen aan het racen (de chauffeur zal ook wel wat Coca blaadjes hebben gehad...). Af en toe stoppen zodat we als een bus vol toeristen :-) foto´s konden nemen van wilde vicuña´s, alpaca´s en lama´s. Ook de dorpjes onderweg werden bezocht. In Chivay was het tijd voor een uitgebreide lunch. Ze hadden een buffet met allemaal Peruviaanse gerechten. Het zag er erg lekker uit, maar voor de zekerheid heb ik de gids toch maar gevraagd om me te vertellen wat er in welk gerecht zat. Genoeg met vlees en genoeg vegetarische gerechten! Toen de anderen lekker zaten te eten heb ik ze gevraagd of de cavia lekker was....Had ik het hele groepje in shock gebracht; bleek ik de enige te zijn die wist wat waar in zat. Van dat moment heb ik stilletjes even genoten ;-)

Daarna was het tijd voor een wandeling door het gebied. Ik vond het erg mooi. Helaas begon het na een goed half uur te stortregenen en heeft de gids de bus laten komen om ons op te halen. De bus reed meteen door om ons naar de hotpool te brengen waar we een uurtje in het warme water (in de regen) hebben gezeten. Dat was best lekker! Vervolgens werden we schoon en opgewarmd naar het restaurant gebracht, waar we naast onze maaltijd ook van een folklore dansavond konden genieten. Gelukkig ben ik niet uit de groep gehaald om mee te dansen (mijn Miss Aladin- avontuur in Egypte ben ik nog niet vergeten!). De avond was erg gezellig en onze groep was ook erg leuk. Helaas is het ´s avonds best koud in de bergen, maar de warme wijn die ze hier serveren, was een goede compensatie! (Sindsdien ben ik aan de warme wijn)

Na een koude nacht in het hotel stond de bus om 6:00 uur voor de deur om ons op te halen. Via allerlei dorpjes (waar we ook stopten) gingen we op weg naar Cruz del Condor in de hoop daar Condors te spotten. Bij aankomst bleek het toch nog wel wat bewolkt te zijn, alhoewel we in de verte 2 zwarte stipjes zagen: condors! We hebben Condors gezien!!! We hebben daarmee veel geluk gehad, omdat het in deze tijd van het jaar vaak mistig is en dan zie je ze dus niet. Ondanks dat de zwarte stipjes 2 zwarte stipjes bleven, was iedereen toch erg blij dat we ze gezien hadden. Dus weer op weg met de bus naar de volgende bezienswaardigheid. En zo hadden we een druk programma. Aan het einde van de ochtend zijn we op de terugweg weer bij Cruz del Condor gestopt en toen bleken de zwarte stipjes in het dal te vliegen en was het duidelijk dat het reusachtige vogels waren. Helemaal super! (Lieve Grace, ik heb zo vaak aan je moeten denken. Ik weet dat jij er rammelende eierstokken van zou hebben gekregen.).
Op de laatste plek waar de bus stopte, was ik foto´s aan het maken van de omgeving toen ik een enorme schaduw zag overkomen. Toen ik omhoog keek, vloog er een condor op 4 meter van me vandaan. Helaas geen foto´s van kunnen maken, maar wel een goed gevoel van gekregen! Die dieren zijn zo indrukwekkend!

Na de lunch (weer een buffet), zijn we terug naar Arequipa gereden. Ik was zo moe van het programma dat ik de terugreis voornamelijk de luikjes dicht heb gehad. Als ik ze opendeed zag ik dat het erg mistig was en dat de chauffeur niet erg voorzichtig reed. Ach, als je je ogen er weer voor sluit, dan zie je het niet.
:-). Ach, en een beetje vertrouwen in de bestuurder kan geen kwaad. Hij heeft het tenslotte vaker gedaan. (Hoop ik). Rond 17:00 reden we Arequipa weer binnen.

Helaas was daarmee ´het busreizen´ niet ten einde. ´s Avonds zou ik met de nachtbus van Arequipa naar Cuzco gaan. Brigitte zou (met haar vriendinnen) ook met de bus van 20:00 uur gaan. Toen ik echter op het station ( een grote, overdekte hal, met allerlei winkeltjes) aankwam bleek dat ik me vergist had en dat ik de bus van 21:00 uur had. Stond ik gewoon een uur te vroeg op het busstation.:-( Brigitte heb ik dan ook niet meer gezien.
Toen ik om me heen keek zag ik Kate en James (een Engels stel, ook ontmoet op de Canyon tour) staan en zij zouden wel met de bus van 21:00 uur gaan. Samen wachten is echt gezelliger! Totdat opeens alle lichten uitgingen en de sirenes begonnen te loeien. Mijn eerste gedachte was: ¨een oefening!¨, dus bleef ik rustig staan. Totdat ik alle mensen keurig netjes naar de uitgang zag lopen. De bewaking was met lichten aan het seinen. Het ging heel georganiseerd. Dus ja, dan is het wel handig om zelf ook het gebouw te verlaten.
Buiten zagen we de rook uit het dak komen. Op dat moment gingen er een aantal bewakers weer het pand in om per tweetal met een brancard en een ´gewonde´ weer terug te komen. Deze slachtoffers werden met brancard en al in een grote taxi geschoven, waarna de taxi´s wegreden. Toen de laatste taxi wegwas, begon iedereen te klappen en te juichen. De lampen gingen weer aan en de oefening bleek ten einde. We hoefden nu niet zo lang meer te wachten op de bus!

De busmaatschappij waar ik in Peru mee reis is Cruz del Sur. Een luxere maatschappij. Je moet vooraf tickets kopen en een half uur voor vertrek melden. Dan geef je je bagage af en daar krijg je een bonnetje voor terug. Vervolgens word je gefouilleerd en wordt je handbagage nagekeken. Iedereen heeft vooraf een plek toegwezen gekregen of gekozen. Als iedereen zit, dan komt de beveiliging met een camera langs en wordt iedereen gefilm waarbij je naam genoemd wordt met het stoelnummer. Bij iedere handeling die er verricht wordt moet je ook je paspoort laten zien. Het voelt wat overdreven maar ook heel veilig. De bus is verder uitgerust met GPS systeem, zodat de organisatie iedere bus kan volgen en kan zien waar de bus is. Ook als de bus ergens onverwacht stilstaat, dan is dat te zien. (Erg handig bij pech, maar ook als de bus ´s nachts overvallen zou worden). Vaak mag je zelf je stoelnummer kiezen. Ik wilde een keer helemaal vooraan zitten (het is een dubbeldekker) in de hoop daar meer beenruimte te hebben en goed zicht. Voorin zit wel erg lekker, maar het nadeel is dat je inderdaad erg goed kan zien wat de buschauffeur doet. Buschauffeurs willen blijkbaar erg graag inhalen. (Dit geldt trouwens ook voor de taxi chauffeurs). Of het nu mistig is of niet, doorgetrokken strepen op de weg, inhaalverbodsborden, haakse bochten of bergopwaarts, het maakt de chauffeur niet uit. Verder gebruiken ze allemaal graag hun toeter. Degene die het hardste toetert heeft voorrang. Vaak betekent het toeteren ook ´ik stop niet!´. Toen ik enigszins last van de rijstijl begon te krijgen, heb ik het gordijntje dichtgetrokken. Ik hoef voortaan niet meer voorin de bus te zitten.

Na 10 of 11 uur kwamen we in Cuzco aan. Het is tijd voor de MachuPichu!