Bellavista en Mindo Cloudsforest

Catherine is jarig. Op 6 februari is ze 45 geworden. Ze heeft het vorige week al een paar keer aangegeven, dus ik wist dat het een belangrijke dag voor haar was. Ik had een cadeautje voor haar gekocht en 3 ballonnen aan haar tas vastgebonden. (Ed, bedankt voor de ballonnen!)

's ochtends om 6:15 stonden we al op de hoek van de straat te wachten tot we opgehaald zouden worden om naar Bellavista te gaan. Het cloudforest is hoger gelegen dan een rainforest.

Er stonden 2 wandelingen op het programma. Helaas regende het veel (logisch met een regenseizoen + cloudforest).
De vogels lieten zich daardoor nauwelijks zien. Gelukkig was de wandeling wel de moeite waard;een mooie omgeving en het is lekker om actief bezig te zijn. Het was klimmen en klauteren over de glibberige paden. Bij de lodge hadden ze voerplekken voor de kolibries, dus die hebben we wel veel gezien. Tijdens de 2e wandeling waren er meer vogels te spotten. we waren op pad met een zeer goede gids en verder vogelaars. Dus iedere keer als er ergens in de verte een vogeltje te zien was, dan gingen de verrekijkers de lucht in, begonnen ze te hyperventileren en waren er achteraf enthousiaste kreten te horen. Helemaal niets voor mij. 9 van de 10 keer zag ik het vogeltje niet. En als ik hem wel zag dan vond ik dat het op een mus/ duif/ merel/ papegaai of perkiet leek. Bovendien ben ik veel te lomp. Als je op je laarzen over glibberende paden loopt, dan zijn die dieren allang verdwenen voordat ik er ben. Het was een leuke dag, maar dat vogelspotten is duidelijk niet mijn ding. Ik vind het gewoon prettig als ze voor me gaan zitten en ik er dan naar kan kijken. De kolibries zijn helemaal te gek. Erg mooi! (lieve Grace, ik heb erg veel aan je gedacht!)

We zijn daar blijven slapen. 's nachts laten ze de lampen aan om zo de motten te lokken. De vogels komen dan op de motten af. Om 5:30 ging de wekker en om 6:30 stonden we alweer in onze laarzen voor de volgende vogelspotwandeling. Ik ging helemaal voor de toekans. Die heb ik wel gehoord, maar niet gezien. De anderen wel :-(. Mijn humeur werd er niet beter van. Omdat Catherine het ook wel gezien had, hebben we met 3 anderen een taxi naar Mindo genomen. Dat nevelwoud ligt lager en daardoor regent het er minder en is de temperatuur hoger. Daar hebben we als eerste een vlindertuin bezocht. Hier worden beschermde vlinders gekweekt en uitgezet. Tijdens ons bezoek waren we getuigen van een vlinder die uit de cocon kroop. Heel bijzonder. Binnen een paar seconden is de vlinder uit de cocon. Vervolgens wordt al het lichaamsvocht uit het lijf geperst, en stroomt het 'bloed' de vleugels in. Als de vleugels droog zijn
is ie klaar voor vertrek.
Na de vlinders hebben we een kabelbaan/abseil toer gedaan door de toppen van de bomen van het nevelwoud. In totaal waren er 12 routes van in totaal 3250 meter. Hangend in een harnas zoef je langs de boomtoppen. Ondertussen uitkijkend naar de vogels en bijzondere planten. Er waren een aantal verschillende posities waarin je dat kon doen. Allereerst zitten, als superman, ondersteboven en als vleermuis. De superman vond ik minder plezierig voor mijn rug, dus ik heb het bij zittend gelaten. Daarbij hing het van de gidsen af of je dat stuk draaiend of verend deed :-) ik vond het helemaal stoer.
Daarna hebben we een orchideeentuin bezocht waar beschermde orchideeen gekweekt werden. Niet echt mijn ding, alhoewel ik er mooie foto's gemaakt hebt.

Na deze toer zijn we weer via Bellavista naar Quito gegaan. (alle wegen leiden naar Quito als er maar 1 weg is...)

Vanavond gaan Catherine en ik kijken wat de plannen voor de komende dagen zijn en of we verder samen zullen optrekken.

groeten uit Quito