Met Elma en Wiel in Darwin

Het is vrijdag 1 juli en Elma en Wiel zijn gearriveerd in Darwin! Elma is mijn moeder en Wiel is haar partner. Nadat ze eerst een paar dagen de verzengende hitte van Hongkong (38 graden celsius) hadden getrotseerd, vervolgens het koude Sydney (16 graden celsius) onveilig hadden gemaakt, komen ze nu mij vergezellen. Ik heb me erg op hun komst verheugd en ik vind het leuk dat ze helemaal hiernaar toe gekomen zijn!
Om ze kennis te laten maken met het leven als backpacker heb ik ze ondergebracht in een groot hostel met zo’n 200 gasten; The Youth Shack. De dag van hun aankomst wordt er Northern Territory Day gevierd. Dus voor de eerste avond staat er al een flinke wandeling op het programma naar Mindil Beach om daar het vuurwerk te gaan bekijken. Op het strand spreken we in 3 kwartier de afgelopen 5 maanden door :-) Ondertussen gaat al wat vuurwerk de lucht in. Na die 3 kwartier heb ik het wel gezien en stel ik voor om weer verder te gaan. We zijn nog niet van het strand af als ik me realiseer dat het pas 19:27 is en dat het eigenlijke vuurwerkfeest nog niet begonnen is. (ongeduldig???) En dan knalt het feest los! Gelukkig zijn we nog in de buurt. Ook als ze later op de avond in bed liggen, blijven de mensen feest vieren. Het wordt een onrustige nacht. Welkom in Darwin!
De dag daarna leid ik ze, met behulp van mijn Lonely Planet, door Darwin heen. Ondertussen valt het me steeds meer op hoeveel ik op mijn moeder lijk. (Blijkbaar valt dat in een vreemde omgeving veel meer op?). Over mijn ongeduld zegt mijn moeder dat ik er toch niets aan kan doen, omdat ik dat van haar heb geërfd. Ik realiseer me opeens dat veel eigenschappen relatief zijn. Want inderdaad zie ik hoe ongeduldig mijn moeder is. En vergeleken bij haar scoor ik vrij hoog met geduld! En ook mijn gave om overal te kunnen verdwalen heb ik duidelijk van haar gekregen; Elma is niet in staat om zich te oriënteren in het hostel. Ze bleek zelfs in het vliegtuig heel veel moeite te hebben om haar stoel terug te vinden. Maar goed, ook het plezier in het spelen van spellen heb ik van haar meegekregen en de spelkaarten komen dan ook iedere avond tevoorschijn. (Mariette, we missen je! Ook voor het klaverjassen!). Wiel voegt nog toe dat ik ook in het nakomen van de afspraken en stiptheid erg op mn moeder lijk. Ik schijn zelfs nog erger te zijn. :-)
Zondags gaan Elma en Wiel naar de Botanische tuin en naar het museum. Ik blijf lekker in The Youth Shack om de meegenomen ‘Flair’, ‘Prive’, en ‘Zin’ te lezen. Bij de laatste 2 val ik duidelijk (nog) niet in de lezersdoelgroep, dus daar ben ik snel mee klaar. De ‘Libelle’ die ik een paar dagen later kreeg, heb ik langer plezier van gehad. Van mijn kamergenoot Danny krijg ik een boek ‘The Alchemist’. Ik vind het een erg goed boek en in 2 uur heb ik het uit. Het boek is absoluut een aanrader. Ondertussen heb ik veel lol om Danny. Er hing een briefje op de deur of hij zijn spullen op wilde ruimen. Danny heeft vervolgens al zijn zooi van de grond geraapt en op zijn bed gelegd. En ’s avonds heeft hij het weer onder zijn bed geschoven…(zie foto)
En dan is het eindelijk zover. We vertrekken die maandag met een tour naar Litchfield NP en Kakadu NP om op krokodillen jacht te gaan. Het zijn 3 dagen waarin we ongeveer 1100 km afleggen. We wandelen veel (veel ‘rockhoppen’), zien Aboriginal Rock Art, genieten van het wildlife (zwarte kaketoes met rode staart, waterbuffels, zout en zoet water crocs, vogels, en wallaby’s) en kamperen in tenten. Ook zien we veel watervallen waar we de mogelijkheid hebben om te zwemmen. Wiel is dapper genoeg om het water in te gaan, maar mijn moeder en ik lijken ook wat dat betreft erg op elkaar; voor geen goud gaan we in dat koude water.
Na de tour willen Elma en Wiel een rustdag. We moeten de was doen en besluiten later te gaan winkelen. Koffie drinken op een terrasje hoort daar natuurlijk ook bij. We gaan een winkel in om voor mijn moeder een t-shirt te kopen. We komen met meer naar buiten. Ze zien een jurk hangen waarvan ze bedenken dat het mij wel zou staan. Als ik het aangetrokken heb, deel ik hun enthousiasme (nog) niet. Om mij te overtuigen trekken ze hun portemonnee en kopen de jurk. Bij de kassa blijkt dat het ook nog eens afgeprijsd is. Mijn moeder wordt daardoor zo enthousiast dat ze me aanspoort om verder te gaan kijken; als het afgeprijsd is mag ik wel meer uitzoeken. :-). Ik laat het even voorbij gaan. Ik ben blij met wat ik heb gekregen!
Ik vind het geweldig dat Wiel bij alles wat we doen uitroept hoe heerlijk avontuurlijk en primitief het is. Mijn moeder vult hem dan aan door te zeggen dat ze helemaal geïntegreerd is in het backpackersleven. En voor mij is het luxer dan dat ik de afgelopen maanden gereisd heb… :-)
De volgende keer weer meer over onze avonturen!
Groetjes van ons drie!
Elma, Wiel en Marleen