Zenuwen...
Door: marleenlangen
27 November 2010 | Nederland, Swifterbant
Zenuwen. Sinds weken heb ik last van zenuwen. Niet de hele tijd, maar af en toe.Vooral als ik alleen ben; met mijn gedachten. Dan steken ze op en gieren ze door mijn lijf. En meestal blijven de zenuwen dan in mijn keel steken...
Ik ga op reis, op een soort wereldreis. Ik zal 8 maanden wegblijven. Als ik weer eens de kriebels heb, dan vraag ik het me nog een keer af: Is dit wel wat ik wil? Ja! Echt wel! Maar durf ik het alleen? En red ik mezelf wel? Is mijn conditie niet te slecht? En....? En op deze vragen zijn mijn antwoorden niet zo zelfverzekerd.
Tja, we zullen zien.
Het begin van de reis is gelegd tijdens de training van een Krav Maga cursus (Israelische zelfverdedigingstechniek). Mijn buddy vertelde me dat ze die volgde omdat ze zelf op wereldreis ging. Tjee...dat wilde ik eigenlijk ook altijd al. En waarom ook niet? De tijd is er, op alle vlakken, rijp voor. Dus nadat ik daar nog eens een nachtje over nagedacht had, was de beslissing genomen. Ik ga op reis!
In een paar maanden tijd is alles geregeld: route uitgestippeld, tickets gekocht, baan opgezegd, oppas voor Saph en Brum geregeld (met dank aan Steven) en ben ik (bijna) klaar voor vertrek.
Ik ga beginnen in Latijn-Amerika. Als men dan aan me vraagt of ik alleen ga, dan komt daar van mijn kant een bevestigend antwoord op. Waarop men dan zegt: "ach als je een beetje Spaans spreekt, dan komt dat wel goed!". En daar komt dan weer van mijn kant een ontkennend antwoord op. Ik spreek geen woord Spaans. En juist in die combinatie van een alleenreizende, niet Spaans-sprekende vrouw schijnt de uitdaging te zitten...
Dus zie ik tegenwoordig allemaal visioenen voor me waarbij ik door een of andere engerd overvallen word. En daar fantaseer ik natuurlijk een goede afloop bij; want ik heb niet voor niets die Krav Maga gedaan! Met een paar rake klappen zal ik mijn overvaller laten weten dat hij de pineut is. En dan komt alles goed. Alleen zal ik dat ook nog vaak tegen mezelf moeten zeggen. Net zolang tot ik het zelf geloof. En dan hoop ik dat ik daarmee ook de af en toe langsgierende zenuwen eindelijke onder controle krijg!
Ik ga op reis, op een soort wereldreis. Ik zal 8 maanden wegblijven. Als ik weer eens de kriebels heb, dan vraag ik het me nog een keer af: Is dit wel wat ik wil? Ja! Echt wel! Maar durf ik het alleen? En red ik mezelf wel? Is mijn conditie niet te slecht? En....? En op deze vragen zijn mijn antwoorden niet zo zelfverzekerd.
Tja, we zullen zien.
Het begin van de reis is gelegd tijdens de training van een Krav Maga cursus (Israelische zelfverdedigingstechniek). Mijn buddy vertelde me dat ze die volgde omdat ze zelf op wereldreis ging. Tjee...dat wilde ik eigenlijk ook altijd al. En waarom ook niet? De tijd is er, op alle vlakken, rijp voor. Dus nadat ik daar nog eens een nachtje over nagedacht had, was de beslissing genomen. Ik ga op reis!
In een paar maanden tijd is alles geregeld: route uitgestippeld, tickets gekocht, baan opgezegd, oppas voor Saph en Brum geregeld (met dank aan Steven) en ben ik (bijna) klaar voor vertrek.
Ik ga beginnen in Latijn-Amerika. Als men dan aan me vraagt of ik alleen ga, dan komt daar van mijn kant een bevestigend antwoord op. Waarop men dan zegt: "ach als je een beetje Spaans spreekt, dan komt dat wel goed!". En daar komt dan weer van mijn kant een ontkennend antwoord op. Ik spreek geen woord Spaans. En juist in die combinatie van een alleenreizende, niet Spaans-sprekende vrouw schijnt de uitdaging te zitten...
Dus zie ik tegenwoordig allemaal visioenen voor me waarbij ik door een of andere engerd overvallen word. En daar fantaseer ik natuurlijk een goede afloop bij; want ik heb niet voor niets die Krav Maga gedaan! Met een paar rake klappen zal ik mijn overvaller laten weten dat hij de pineut is. En dan komt alles goed. Alleen zal ik dat ook nog vaak tegen mezelf moeten zeggen. Net zolang tot ik het zelf geloof. En dan hoop ik dat ik daarmee ook de af en toe langsgierende zenuwen eindelijke onder controle krijg!
-
06 December 2010 - 16:33
Brenda:
Ik ga ervan uit dat jij alle mensen die vervelend zijn ( leuke, gezellig, zeer vasthoudende verkopers) gewoon Krav Maga in elkaar mept!! En daar willen we foto's van!!! -
11 December 2010 - 14:44
Maria:
Marleen, ik snap heel goed dat de zenuwen door je lijf gieren! Maar het komt vast allemaal goed! Norwin en ik zullen je site met interesse volgen. Doe voorzichtig he! Dikke kus!! -
16 December 2010 - 00:49
Kim:
Hallo,
Je reis is bijna zo ver. Zenuwen zijn heel begrijpelijk, maar geloof mij alleen reizen is niet zo eng als het lijkt. Zeker niet als je openstaat voor mensen zul je merken dat er vanuit onverwachte hoeken hulp zal zijn. De wereld is zo mooi en de mensen die je gaat ontmoeten ook. Gewoon met een beetje Nederlandse nuchterheid de dingen doen, dan komt het wel goed.Het scheelt ook nog dat je lang bent ;-). Wens je een hele fijne en bijzondere reis! Groetjes Kim -
16 December 2010 - 13:04
Essa:
Beste Marleen, wat geweldig dat je dit gaat doen! En natuurlijk zal het af en toe spannend en vooral vaak confronterend zijn, maar: is het hele leven dat niet??!!! Ik ga je avonturen, je ups en je downs met veel plezier volgen!
Goede reis enne...misschien helpt naast je zelfverdediging een vriendelijke glimlach vaak ook!
Hartelijke groeten, Essa -
21 December 2010 - 15:54
Chantal:
Spannend hoor, ik kan me de zenuwen voorstellen maar dat komt allemaal vast goed! Who needs Spaans, als je je in Thailand kunt redden met een fonetisch woordenboek met analfabeten gaat dat in zuid-amerika ook echt wel lukken. Als je je hand voor rolstaartberen, neusberen en sugar gliders niet omdraait gaan die mannen ook wel lukken :) -
28 December 2010 - 10:47
Ria:
ik begrijp best dat je af en toe de zenuwen hebt (ik zou het niet durven) maar ik heb grote bewondering voor je en Ben en ik zullen je reis volgen,we zijn erg benieuwd naar je avonturen, kus Ria -
01 Januari 2011 - 12:00
Rai En Henk:
Een geweldige uitdaging met natuurlijk up en downs. Maar aan de andere zijde een schat aan ervaringen. Alleen al de ontmoeting met de verschillende culturen die je op je weg tegenkomt. Met je hollandse nuchterheid voel je vanzelf aan welke weg je moet volgen. Wij zien je op Zondag 16 januari.
Ciau ciau -
20 Januari 2011 - 09:43
Greetje:
Voor nu alvast een heel fijne reis gewenst, ik kijk uit naar de verhalen!!! -
20 Januari 2011 - 12:14
Karen:
Hoi Marleen,
Ik wens je heel veel plezier op je reis. Graag zou ik je cd nog voor die tijd terug willen sturen maar ik weet niet naar welk adres. Kan je mij even mailen op het redactie adres. thx. kus km
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
